Tarde....siempre tarde

5 de marzo de 2007

____Auto__Blografia__



Apocope de mí…yo mismo.

Enigma en el tiempo, expuesto a los elementos,

no eterno, pero vivo.


Azul profundo y sereno, meteoros engarzando el cielo...

sol que enardece y lluvia que despereza.

Y, que fue de la pureza?

Que fue de mi?

Donde el reencuentro?

En la tierra?............................ en él?

Fénix de los incendios, ceniza que resta,

golosina del destino, que se nos indigesta.

Instantánea que nos regalan...

La vida escrita, ya pasado.

Y la que no…. abierta queda

CARPE DIEM !!

NO LO DEJES IR SIN VIVIR.

Etiquetas: ,

5 comentarios:

  • Toda una filosofía de vida resumida en dospalabras: carpe diem. El tiempo siempre se escapa, siempre va demasiado deprisa. Tienes razón, lo mejor es agarrarlo fuerte y no dejarlo escapar. El tiempo pasa por todos... incluso por los estudiantes, ¿verdad? Jejeje, un abrazo!!

    De Anonymous Anónimo, A las 7 mar 2007, 1:48:00  

  • O tempo, ese inconsciente egoísta que vai ao seu ritmo, mentres eu lle planifico os seus días, e él fuxe, cos seus propios plans para min.
    Tempo, tempo, tempo...que nunca sobra.

    De Anonymous Anónimo, A las 8 mar 2007, 12:04:00  

  • Paso por aquí y me alegra volver. Te dejo un abrazo inmenso...

    De Blogger Marie, A las 10 mar 2007, 22:49:00  

  • bonito poema sí señor.

    por mi parte yo nunca tengo la sensación de perder el tiempo excepto cuando voy en ascensor.
    me encanta no hace nada, casi es lo que más me gusta.

    un saludo

    De Blogger Bandini, A las 16 mar 2007, 10:33:00  

  • El pasa por nosotros o nosotros por el?

    Saludos

    De Blogger Mar, A las 3 abr 2007, 16:55:00  

Publicar un comentario

Suscribirse a Enviar comentarios [Atom]



<< Inicio


Technorati Profile

 

Sign by Danasoft